Προτεινόμενη Φαρμακευτική Αγωγή

Η ανακοίνωση της διάγνωσης μιας χρόνιας νόσου είναι πράγμα δύσκολο : δύσκολο για τον ασθενή και εξίσου δύσκολο για το γιατρό. Μπορεί όμως να αποτελέσει μια θετική εμπειρία για όλους, αν γίνουν οι σωστοί χειρισμοί. Πριν αρχίσουμε, πρέπει να δεχτούμε ότι ασφαλώς μια τέτοια ανακοίνωση είναι «κακά μαντάτα» και το γεγονός αυτό δεν αλλάζει όσο κι αν θέλουμε. Δεν μπορούμε λοιπόν να προσποιηθούμε ότι δεν υπάρχει πρόβλημα.

Συχνά η ανακοίνωση της διάγνωσης γίνεται με πολύ κακό τρόπο και μετά αρχίζουν οι δικαιολογίες για το αν πρέπει ο ασθενής να ξέρει την αλήθεια, δικαιολογίες που μπορούν να χαρακτηριστούν μόνο ως μύθοι.

ΥΠΟΤΡΟΠΙΑΖΟΥΣΑ ΜΟΡΦΗ
Οι ανοσοτροποποιητικές θεραπείες εξακολουθούν να παραμένουν σαν φάρμακο επιλογής:
α. Ιντερφερόνη-Β (Avonex, Rebif, Betaferon), και
β. glatiramer acetate (Copaxone).
Σύμφωνα με τις υπάρχουσες μελέτες έχει φανεί ότι όλα αυτά τα φάρμακα έχουν σε γενικές γραμμές παρεμφερή αποτελεσματικότητα για την ελάττωση των υποτροπών και τη σταθεροποίηση της εικόνας της μαγνητικής. Τα φάρμακα αυτά επηρεάζουν το ανοσοποιητικό σύστημα σε πολλά επίπεδα και μάλιστα σε κάποιους μηχανισμούς που ακόμα δεν μας είναι απόλυτα ξεκάθαροι.

ΔΕΥΤΕΡΟΠΑΘΩΣ ΕΞΕΛΙΣΣΟΜΕΝΗ ΜΟΡΦΗ
Για τη μορφή αυτή από τα ανοσοτροποιητικά φάρμακα το Betaferon και η Rebif 44 έχει φανεί ότι μπορεί να παρεμβαίνει στη συχνότητα των υποτροπών αλλά δεν μεταβάλλει την διαχρονική σταδιακή επιδείνωση και εξέλιξη. Άλλα θεραπευτικά σχήματα που εφαρμόζονται αποτελούνται από ανοσοκατασταλτικούς παράγοντες, κατάλληλα για μια πολύ δυναμική καταστολή του ανοσοποιητικού (Mitoxantrone, Cellcept, azathioprine, methotrexate, κυκλοσπορίνη).

ΠΡΩΤΟΠΑΘΩΣ ΕΞΕΛΙΣΣΟΜΕΝΗ ΜΟΡΦΗ
Για τη μορφή αυτή οι εναλλακτικές λύσεις είναι λίγες, γιατί δεν υπάρχει μέχρι σήμερα κάποια ικανοποιητική θεραπεία.